Geçtiğimiz Aralık/2017 ayının son günlerinde, T.C.Ziraat Bankası’nın Safranbolu tarihsel kent merkezindeki Safran Şubesi’nin kapatılması halkın ve esnafın çok haklı tepkilerine neden olmuştu. Bu tepkiler karşısında Ziraat Bankası Genel Müdürlüğü ile temasa geçtiklerini söyleyen kimi yetkililer, Banka üst düzey yönetiminin, bankanın tarihsel merkezde büro olarak ya da turizm mevsiminde dönemsel olarak hizmete devam etmesi görüşünde olduğunu duyurmuşlardı.
Bu duyurunun ne yazık ki, banka binasına birkaç gün önce “satılık” afişinin asılmasıyla, tepkileri sindirmeye yönelik bir kandırmaca olduğu gerçeğiyle karşı karşıya kalınmış bulunuluyor. Hem Safranbolu’nun UNESCO tarafından “Dünya Miras Listesi”nde yer aldığından ve dünyanın en iyi korunan 20 kentinden biri olduğundan bahisle böbürleneceksiniz; hem de Safranbolu’yu böyle bir üne sahip kılan tarihsel kent merkezini, suyu çekilmiş bir değirmen gibi kaderiyle baş başa bırakarak, terk edilmiş bir mekana büründüreceksiniz. Bu, büyük bir çelişkidir; Safranbolu’nun sahipsizliğinin ve kente olan ilgisizlik ve duyarsızlığın acı bir göstergesidir.
Safranbolu’nun tarihsel ve kültürel kent merkezinde, yerli ve yabancı turistlerin uğrak yerinde bulunan Safran Şubesi, çok kar etmese de zarar da etmiyordu. Safranbolu böyle bir hizmet biriminden yoksun bırakılmamalıydı. T.C.Ziraat Bankası gibi kamu kaynaklarıyla kurulmuş bir banka için, tarihsel merkezde hizmet vermek, ekonomik veriler yeterli düzeyde olmasa da, kamusal açıdan gerekli görülebilmeliydi.
Kaldı ki, T.C.Ziraat Bankası’nın ülkemiz kültür ve sanatının yaşatılıp geliştirilmesi amacıyla özel fonlar oluşturduğu ve bu sayede Türk kültürüne çok değerli katkılar sağladığı, bilinen ve şükrana karşılanan gerçeklerdendi. Safran Şubesi’nin de bir hizmet birimi olarak, bu anlam ve çerçevede değerlendirilmesini beklemek Safranbolululara çok görülmemeliydi.
Aslında satılığa çıkarılan binada, 2000’li yılların başında Safran Şubesi hizmete açıldığında, binanın üst katı, Banka Genel Müdürlüğünün çok yerinde bir kararıyla, sanat galerisi olarak düzenlenmiş, galeri Bankanın yayınlarında ve duyurularında bu niteliği ile yer almıştı. Nitekim orada çok çeşitli sergiler; sanatsal ve kültürel etkinlikler düzenlenmekteydi.
Safranbolu’yu temsil etmekle görevli ve yetkili çevreler, Bankanın kapatılmasını önlemekte yahut hiç değilse bir büro olarak ya da turizm mevsiminde dönemsel olarak hizmet vermesini sağlamakta başarılı olamadıklarına göre, banka binasının satılmayarak, Safranbolu’da kültürel etkinliklere sahne olma işlevini devam ettirmesini gündeme taşımalı ve hiç değilse bunu gerçekleştirme becerisini gösterebilmelidir.
Bunun için banka binasının Safranbolu’nun kültür ve turizm alanındaki değerlerinin korunmasını, yaşatılmasını ve tanınmasını sağlamak amacıyla kurulan Safranbolu Kültür ve Turizm Vakfı’na tahsisi yolunda Banka Genel Müdürlüğü nezdinde girişimlerde bulunulmalıdır. Vakfın bir bakıma, Devletimizin ve yerel yönetimlerin kültür ve turizm alanında görevli ve yükümlü birimlerine ait hizmetleri üstlenmiş bulunduğu ve bu alanda çok sayıda etkinliği ya doğrudan ya da ilgili kurum ve kuruluşlarla ortaklaşa gerçekleştirdiği göz ardı edilmeyerek, tarihsel kent merkezine bir Banka Şubesi çok görülüyor olsa bile, Safranbolu kültürel etkinliklere sahne olacak bir galeriden de yoksun bırakılmamalıdır.
Hiç kuşkusuz Ziraat Bankası, bir binasını satarak oradan elde edeceği birkaç yüz bin liranın ihtiyacı içinde değildir. Dolayısıyla banka binası satılmayarak, Safranbolu Kültür ve Turizm Vakfıyla yapılacak, Banka Genel Müdürlüğünün uygun göreceği koşulları içeren bir protokol hükümleri gereğince Vakfın yönetiminde, Bankanın adını taşıyarak, reklam ve tanıtımını sağlayacak bir sanat ve kültür merkezi olarak kalması yolunda çaba gösterilmelidir.
Kızıltan ULUKAVAK
696
