Öğretmenlikten emekli olduktan sonra iş hayatına atılan Karabük’ün sevilen değerli insanı Lütfü Yamak geçtiğimiz salı günü tedavi gördüğü Karabük Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesinde vefat etmişti.
Rahmetli Lütfü Yamak’ın kızı Dr. Evrim Derinözlü babasının sosyal medya hesabından duygu yüklü veda yazısı paylaştı.
İşte o duygu yüklü yazı;
Hayatımın en zor günüydü dün… Benim şakacı babam bize 1 Nisan şakası yaptı. Rüyamda gördüm gece, tek cümle kurdu; ‘Ben acısa da sana acıdı der miyim?’, gülümsedi. Babamı anlatmaya kelimeler yetmez.
Hepinizin güzel anılarındaki rol arkadaşıydı babam bundan eminim.
Kimseyi kırmadı, hep affetti, affedici olmak hayat vizyonunda ilk maddeydi.
Benim için önce insan derdi, öyle yaşadı, öyle yetiştirdi bizleri de.
Şimdi bize de kocaman bir servet bıraktı; sizleri…
Babamın deyimiyle “Can dostlar” bu günleri de görecekmişiz.
Hayatımızdan dağ gibi, selamını kimseden esirgemeyen, espirileriyle yüzümüzü güldüren bir “LÜTFÜ YAMAK” geçti…
Şimdi o oralardan ışıklarıyla etrafımızı aydınlatacak.
Hatıralarıyla yaşayacak. Kiminiz yeri geldiğinde “Cahilden dost olmaz.”a bağlayacaksınız cümlelerinizi, kiminiz “Canlarım, canımızın canı” dedikçe anımsayacaksınız. Babama ayrılmış karanfil kokulu ekmekleri artık siz hanımlarınıza alacaksınız.
Hanımdan korkanlar sıraya girsin, babam oradan da iştimaya devam edecek.
O sizi bırakmaz. Hayatta tek dileği bizlerin okuması, kimseye muhtaç olmamasıydı. Sanırım başardık. Şimdi evlat olarak haykırasım var ama babam gibi düşünmeyi bile öğrenince “Evrim sen babanın kızısının güçlü ol, dik dur” diyorum kendime.
Babamın kızı olmak da çok zor. Babam için de hayat hep zordu ama hiç demezdi. Şükredin derdi. Her an, her dakika…
Annem babamı anlatırken onların önüne zeytin ekmek koyun, peynir yok mu demezler öyle insanlar derim hep. Hayatta en büyük erdem tevazüden uzaklaşmadan, sahip olduklarınla yetinmesini bilip dişini tırnağına katıp bir dilim ekmeğe muhtaç olmamakmış bunu öğrettiler bana. Bana hiç balık vermediler yani, olta uzattılar tabiri caizse. Babamı son gördüğümde bana “Sen benim bir kuruşuma ihtiyaç duymayacak kadar güçlü bir kızsın, her şeye kendin sahip olabilirsin, ben de babamın parasını kullanmadan yaptım her şeyi” dedi, doğum günümdü.
Şimdi önümde upuzun, belki dikenli, keskin virajlı, belki de dev dalgalı bir yol var. Kaptan dümeni bana devretti biliyorum. Abla olmanın, babasının kızı olmanın bana yükledikleri sırtımda ailemi toparlamak, masanın devrilmemesi için artık olmayan ayağını taşımak zorundayım. En güçsüz günümden en güçlü günlerime geçeceğim. İyi ki şu hayatta can yoldaşını bulabilenlerdenim, düştüm mü çok sağlam tutuyor. Minik elleriyle yüreğimi ısıtan yavrum, dedesi gibi börekler yapabileceğe benziyor. Yeni evlenenlere turşu kurslarını da devam ettiririz belki. Anıların bile insanı güldürüyor babam. Her yerde imzan var. Huzurla uyu, biz burada tüm ailen, tüm dostlarınla seni gene bunlarla, her daim gülerek anacağız. Ruhun şad olsun. Mekanın cennet olsun. Kızın Evrim…
20310
