Bu yaşanmışlığı yakın dostlarım iyi biliyor…
Sakın demeyin ki uydurma….
90 lı yılların ortası gibi sanki…
Canım ciğerim, en yakın üç asker dostumdan biri Tunceli’li Kürt kardeşim Hasan Gül…adamın ham maddesi…..
Karadeniz’den bir iş gezisinden dönüyormuş…
Karabük’ten geçerken beni görmek istiyor….
O zamanlar İstasyon caddesinde yazıhanem , yazıhanemin 20 metre yanında da Çevik kuvvet karakolu var…
Sanırım cep telefonu ya yeni çıktı, ya da henüz çıkmak üzere…mobil olanağı yok….
Hasan Gül, tesadüfen yazıhanemi buluyor….
Saat 19.00 gibi….
Tabeladan ev telefonumu okurken yanına bir arkadaş geliyor…
Beni çok iyi tanıdığını ve karakoldan arayıp beni oraya gelmemi sağlayacağını söylüyor…
Birlikte beni karakoldan arıyorlar…
Neyse, ben telefonu alır almaz atlıyorum arabaya ve geliyorum ofisin önüne…
Bakıyorum iki kişi…….
Hasan’dan önce ilk olarak bu arkadaş beni karşılıyor….
" Vayyyyyyy Serhat abim…..neredesin yahu….gözlerimiz yollarda kaldı…" falan filan….
İkisine de sarılıyorum " Hoş geldiniz " dedikten sonra,
Onları Büyük Kulüp’e yemeğe götürüyorum….
Hasan kardeşimle hasret ancak "rakı"yla olacağı için, masada yok yok….
Başlıyoruz eskilerden, anılardan, özlemlerden anlatmaya…..
Diğer arkadaş arada bir katılıyor bize…..
Ne Hasan Ne de ben ismiyle hitap etmedik o ana kadar…dikkatimi de çekti…
Çünkü en azından ben bilmiyorum….
Bizimle gülüyor….bizimle ağlıyor…..
Çok hüzün hissettiğinde kaldırıyor kadehi " Hadi " diyor…
Biz çakıp devam ediyoruz…..
Bazen hüzünlenip o anlatıyor…biz dinliyoruz….
İçimden diyorum " arkadaşı da muhabbetmiş Hasanımın…"
Ama bana sürekli " Serhat abi nasılsın ? Seni özledim…." falan diyor….
" Yav ben de seni kardeşim…" diyorum ama bir türlü hatırlayamıyorum kim olduğunu….ve soramıyorum da işin kötüsü…
En son,
" Neyse sonra Hasan’a sorarım" dedim içimden ve çok oralı olmadım…
Yedik içtik…..
Gecenin sonu…..
Hesabı verdim ve çıktık dışarı….
Hasan "yola devam etmek zorundayım " dedi…
Ya oğlum kal falan dediysem de " mümkün değil gideceğim " dedi…
Bir baktım diğer ismini bilmediğimiz arkadaş,
" Abiler bana müsaade….ben yavaş yavaş yürür giderim….sağlıcakla kalın " dedi…
Öpüştük ve yanımızdan ayrıldı….
Neyse,
Hasan’la kol kola girdik arabasının yanında giderken,
" Yahu Hasan bu kim ? " diye sordum…
" Ne bileyim ben kardeşim…sen tanımıyor musun ? "
" Yooooo"
" Nasıl yani ? "
" Valla tanımıyorum…ben seninle beraber geldi sanıyorum…"
" Yav yok be oğlum….senin yazıhanenin önündeydi….tesadüfen ona sordum seni….tabelada telefonunu aldık ve sana Karakoldan telefon ettik o kadar…."
" O kadar yani…. "
" Evet o kadar….seninle çok samimi olduğunu da söyledi….ben de sesimi çıkarmadım…."
" Yahu Hasan şerefsizim ilk kez görüyorum…"
" Yapma yaaa " dedi…
Başladık gülmeye…..
" Ulan " dedim, " bir de adama rakısıyla kebabıyla baktık… adam bir ufak götürdü…."
" Sorma yaa…daha sana özel anlatacaklarım vardı onun yüzünden anlatamadım…."
" Neyse " dedim " en azından adama unutamayacağı güzel bir gece yaşattık….."
" Ulan benden uyanıkmış ama …helal olsun.." dedi Hasan…..
Hasan’ı arabasına bindirdim ve yolcu ettim…..
Bu isimsiz vatandaşı da bir daha hiç görmedim…..
434
