Ooo.
Ne çok bilen varmış?
İmzalatan imzalatana, alt-alta, üst-üste yazan yazana
Kardemir özelleştirilmedi.
Heceleyelim isterseniz.
Ö-ze-lleş-ti-ril-me-di.
ÖYK kararı ile Kardemir Anonim şirketine devredildi.
Ülkemizde ilk defa denen bir modeldi.
O dönemde bizim de içerisinde bulunduğumuz bir gurup, devir sözleşmesinden sapılması halinde devreye girecek bir altın hissenin sözleşmeye konulmasını istedi.
Başarılı olunamadı.
Bakmayın allı-pullu cümlelerle basın bülteni yayınlayıp, yönetimde o olsun-bu olsun diye ahkam kesenlere.
Gerçek şu;
Türkiye Demir Çelik İşletmeleri’ne bağlı Karabük Demir Çelik Fabrikaları Müessesesi, ÖYK’nın 30.12.1994 tarih ve 94/16 sayılı kararı ile özelleştirme programına alındı. Bu karar, 03 Ocak 1995 tarih ve 22160 sayılı Resmi Gazete’de yayımlandı.
Karar içeriğinde kuruluşun belirtilen grupların ortaklığı ile kurulacak olan bir şirkete devri mümkün hale getirildi ve yine karara istinaden işletme 13 Ocak 1995 tarihinde yeni bir şirkete dönüştürülerek “Karabük Demir Çelik Fabrikaları A.Ş.” ismini aldı.
Karabük Demir Çelik Fabrikaları A.Ş.’nin hisseleri yine aynı ÖYK kararına dayalı olarak 17 Şubat 1995 tarihinde, kuruluşu tamamlanan, Kardemir A.Ş.’ye devredildi. KARDEMİR A.Ş. ile Özelleştirme İdaresi Başkanlığı (ÖİB) arasındaki, “Devir Sözleşmesi” 30 Mart 1995 tarihinde imzalandı.
7-14 Temmuz 1995 tarihlerinde 408 milyar liralık hisse satışı yoluyla Kardemir A.Ş. 12.780 ortaklı, halka açık bir anonim şirkete dönüştürüldü.
Bir Kardemir çalışanı mahkemeye gitti.
ÖYK kararını mahkeme iptal etti. Mahkeme kararı uygulanmadı tabi ki.
Sonrasını herkes biliyor.
Aslında şimdi yaşananları da biliyor herkes de ses çıkarmıyor.
İlişkiler meselesi.
Uzun hikaye;
Hikaye dedik de;
Adam, bir doktora gidip son zamanlarda gözlerinin dışarıya fırladığını ve kulaklarının uğuldadığını söyleyerek yardım istedi. Doktor, adamı muayene ettikten sonra ciddi bir eda ile başını sallayıp: “Bademciklerinizin alınması gerekiyor!” dedi. Adam bademciklerini aldırdı; fakat bunun bir faydası olmayınca, başka bir doktora gitti.
Bu doktor ise adama bütün dişlerini çektirmesini söyledi.
Adamcağız dişlerini toptan çektirdi.
Ama ne gözlerinin patlaklığı geçti ne de kulaklarının uğultusu dindi.
Adam üçüncü bir doktora görünmeye karar verdi. Bu doktor, adama altı aylık ömrü kaldığını söyleyince adam çok üzüldü.
Madem yakında ölecekti, bari o zamanda kadar krallar gibi yaşamalıydı. Gıcır gıcır son model bir araba aldı, üniformalı bir şoför tuttu; şehrin en iyi otellerindeki bir daireye yerleşti. En lüks terziye 20 tane kostüm diktirdi. Hatta gömleklerini bile ısmarladı.
Gömlekçi:
“Kol 16, yaka 34” diye ölçülerini alırken adam:
“Yaka 33 diye” düzeltti.
Gömlekçi tekrar ölçüp “34” diye ısrar edince adam:
“Ama ben hep 33 yaka giyerim” dedi.
Bunun üzerine gömlekçi omuz silkip:
“Siz bilirsiniz!” dedi. “Ama ben sizi uyarıyorum, 33 yaka giymeye devam ederseniz gözleriniz patlar, kulaklarınız da uğuldar!”
Dahasına gerek var mı?
978
