Nostalji sözcüğü bizde eski hatıraları anma anlamında kullanılır.
Geçmişe olan özlemi ifade eder.
Aslına bakarsanız tam yaşlıların işidir.
Birazda gelecekten umudu kesmeye delalet eder.
Oysa…
Toplumun yüzü hep ileriye dönüktür.
Geçmiş; sadece tecrübe/deneyim oluşturmak için vardır.
Yoksa…
Övünmek ya da yerinmek için değil…
Bizim gibi beklentilerin zor gerçekleştiği toplumlarda nostalji; moral bulma ilacı olarak kullanılmaktadır.
Böylece eksikliklerimizi geçmişteki başarılarla gidermiş oluruz.
Maneviyatımı, moralimizi düzeltmiş oluruz.
Kurtuluşu mazide aramak…
Bazen bunun da tersi de olabiliyor.
Geçmişi eleştirerek (bu ölmüş olanın arkasından konuşarak günaha girmek gibi bir şey) kendimizi tatmin etmeye çalışırız.!
Bunları niçin yazıyorum.
Karabük’le ilgili olarak sosyal medyada iki arkadaşın konuşmasına tanık oldum.
Tam bir nostalji içeriyordu…
Dün ve bugünkü Karabük’ü karşılaştırıyorlardı.
Çok ilginç ve manidar buldum
Aktarıyorum:
-“ Gençlik yıllarını nasıl arar olduk değil mi?
Bir kültürün yok oluşu ve örnek alınmaması çok acı…
Yenişehir mahallesini bile hiçbir belediye başkanı örnek alıp Karabük’e uygulamadı.
Zamanında Türkiye’nin en ileri kültürlü ve sosyal aktiviteli Cumhuriyet kenti maalesef geri vitese takmış hızla geriliyor.
Son yıllarda bir şeyler yapılmaya çalışıldıysa da daha çook yol almamız gerekiyor.”
Arkadaşı buna şu şekilde yanıt yazmış…
O’nu da aktarıyorum…
-“Aynen…
Havuzlu Bahçe Karabük’ün simgesi değil miydi?
Yenişehir Sineması da öyle…
Doris Deyler, Clark Gableler, Gari Grantlar…
Gençliğimizin havuzu ne halde…
Bir zamanlar cıvıl cıvıldı.
Koca vilayette bırak havuzu.
Atatürk heykeli bile yok.”
İşte size bir Karabük nostaljisi…
Anlamlı…
Geleceği ararken geçmişe takılmak.
Eski olanın muhteşemliği karşında ezilmek.
Üzüntü duymak…
Tek kelimeyle ne söylenebilir.
Ben söyleyeyim…
Karabük bunu hak etmiyor.!
736
